A warm feeling of welcome home

Koh Phi Phi - Koh Lipe
Donderdagmorgen vertrokken wij vroeg met de boot vanaf Koh Phi Phi. Na 8 uur varen kwamen we aan op Koh Lipe, het meest zuidelijke eiland van Thailand en met haar 3 km lengte en 1,7 km breedte, ook een van de kleinste. Koh Lipe is een oase van rust, zeker vergeleken met het party eiland waar we vandaan kwamen. Er zijn hier relatief weinig toeristen, het water is zo helder dat de vissen je bij de eerste stap in het water al tegemoet zwemmen en het strand is zo wit en voelt erg zacht. Net bloem! Hier hebben we de dag na aankomst dan ook flink van genoten. En de dag er na ook, alleen in de schaduw. Merel voelde zich niet lekker. Het begon met buikpijn, vermoedelijk van de curry van de avond ervoor en aan het eind van de dag lag ze bevend in bed. De dag erna ging het gelukkig stukken beter. We besloten een wandeling te maken rondom het eiland. Met allebei toen nog lichte hoofdpijn gingen we op pad. Na een paar keer verkeerd lopen - wat natuurlijk bijna onmogelijk lijkt op zo'n klein eiland - hebben we de plattegrond maar eens geraadpleegd. Sunset Beach was ineens vrij snel gevonden! Na een paar mooie foto's en een frisse duik zijn we weer teruggelopen. De zon deed onze hoofdpijn geen goed! De volgende keer zullen we een wandeling niet meer op het heetst van de dag plannen. We besloten sinds lange tijd maar weer eens te "genieten" van een massage.

Koh Lipe - Langkawi
Dinsdagmorgen vertrokken wij vroeg vanaf Koh Lipe met "de speedboat" naar Langkawi. Onze reis ging snel, na twee uur kwamen we aan op het Maleisische eiland. Bij aankomst hadden we echter wel wat teleurstellingen te verwerken, waar Mara even wat moeite mee had. Het eiland dat op het eerste gezicht erg tegen viel, het hostel dat behoorlijk afgelegen lag maar waar we wel de hoofdprijs voor betaalden, het centrum dat geen centrum te noemen was en het strand wat minstens een half uur rijden was.

We besloten maar een rondje te gaan lopen. Namen uiteindelijk plaats in een restaurantje vol mariniers en bestelden wat. Nadat onze drankjes leeg waren, we te lang op geld hadden geaast wat onder de tafel naast ons lag - maar helaas toch werd gezien - besloten we te gaan. Vrijwel om de hoek kregen we van een paar mannen de vraag of we met ze op de foto wilden, een foto werden er twintig. En toen we zeiden dat ze er geld voor mochten betalen, was het genoeg! Na de fotosessie zijn we weer een stuk gaan lopen, kwamen we een heel klein strandje en een park tegen. Om de avond toch nog te rekken zijn we neergeploft bij The Cappuccino House, waar geen cappuccino maar pizza en bier werd verkocht. We wilden net een drankje bestellen, toen er twee engelen op ons af kwamen vliegen. Netty en Leo, twee gepensioneerde Limburgers. En vroegen of ze bij ons mochten komen zitten. Na een kort gesprek vertelden zij ons dat ze zes weken op dit eiland verblijven in een villa met zwembad. Ze hadden genoeg ruimte en we mochten komen logeren als wij dat wilden. En dat wilden we zeker. Probleem was alleen, het hotel was al geboekt en annuleren was niet mogelijk, werd ons gezegd. Na wat research bij booking.com bleek dat toch mogelijk. Met een klein bedrag aan annuleringskosten kwamen we van ons hotel af en konden we onze backpacks in de auto laden. Op naar de villa.

Na een enorm lange oprit vol roze bloemen kwam de villa in zicht. We hadden van alles verwacht, maar wat we nu zagen konden we haast niet geloven. Een prachtig zwembad, een groot terras, een balzaal als woonkamer, een heerlijke stortdouche in onze eigen badkamer en een kingsize bed. Wat hebben we die nacht lekker geslapen.

De volgende morgen was de ontbijttafel gedekt. Eindelijk weer eens een bruine boterham met vlokken! We hebben ons goed vermaakt bij het zwembad met Nederlandse tijdschriften, hebben lekker Maleisisch gegeten en we sloten elke avond af met wijntjes en goede gesprekken. Verder konden we weinig doen op het eiland, omdat het gigantisch druk was vanwege de LIMA; Langkawi International Maritieme Aerospace. Wij konden deze straaljagers zien en vooral goed horen vanaf het terras. Op onze laatste dag zijn we met Netty en Leo naar het strand gereden. Een moderne, luxueuze strandtent aan/over het water, waar we genoten van het uitzicht en een clubsandwich met gerookte zalm.

De ochtend van vertrek stond ons nog een goed ontbijt te wachten en na afscheid te hebben genomen van Netty, bracht Leo ons naar de haven. Op naar de familie van Marvin in Penang!

Penang, George Town
Aangekomen in de haven van Penang - een plaats die op de Unesco erfgoed lijst staat - gingen we op zoek naar Andelyn, de nicht van Marvin zijn vader. Echt zoeken hoefden we niet, want wij vielen uiteraard op in de menigte, ze had ons meteen in de smiezen. Zij stond daar met haar zoon Hendrix en na een warm welkom reden we met de auto naar een typisch Maleisische foodhall. Zij bestelde verschillende gerechten en wij mochten proeven. Erg lekker allemaal. Daarna bracht ze ons naar het appartement en deden wij een dutje, want dat vroege opstaan zijn we niet meer gewend. 's Avonds kwam de man van Andelyn, Cheong, ons ophalen met hun andere zoon, Edward. Zij namen ons mee naar een Chinees restaurant in China Town - en nee, daar verkopen ze geen Bami of Babi Pangang. Op tafel verscheen vis curry met ladyfingers, sesamballen gevuld met lotusbloemen, gefrituurde gamba's, kip in zoet zure saus, gebakken groenten en sesampakketjes gevuld met gamba's. Nadat alles op was bestelde Edward nog iets, wat even later op tafel verscheen. Mara besloot haar "angst" te overwinnen en at een opgekropte kippenteen, voorzien van nagel. Het smaakte niet slecht, maar de gekke structuur was niet voor herhaling vatbaar. Om het eten te laten zakken maakten we een wandeling door de Chinese wijk en zagen verschillende marktjes. Dat Maleisië voorheen een Engelse kolonie is geweest, zie je ook hier goed terug. Tijdens de wandeling zagen we prachtige gebouwen en huizen. En de sfeer die er hing was erg fijn. Cheong was onze gids en vertelde ons van alles over de wijk, de stad en vroeg bij elke kraam of we nog iets wilden proberen. We zaten te vol. Totdat we ijslolly's en Indiaanse pannenkoeken tegenkwamen. Dat wilden we niet aan onze neus voorbij laten gaan. Voordat Cheong ons weer bij ons appartement afzette, kregen we eerst nog een tour door de stad. We keken onze ogen uit. De immens hoge gebouwen, de Indische wijk, de luxe shoppingmalls tegenover de leuke straatrestaurantjes en de gezellige drukte.

De volgende morgen ging onze wekker vroeg. Er stond een uitgebreid ontbijt voor ons klaar voorzien van sesamballen met rode bonen, rijstkoekjes, Indische pannenkoekjes met pinda's, kip met ei en taugé en een curry met gele rijst. Allemaal lekker, maar sommige gerechten waren voor ons iets te heftig voor de vroege morgen.
Cheong en Edward stonden buiten met de auto klaar en we vertrokken met z'n allen naar de zondagmarkt. Een markt met leuke spulletjes, activiteiten voor kleine kinderen, puppy's en vissen en natuurlijk allerlei snacks. Na deze markt namen Cheong en Andelyn ons mee naar een interactief museum, Made In Penang. Een super leuk museum waar je als bezoeker zelf onderdeel van 'het verhaal' bent. Doe je niet mee, dan is de schildering niet af. We hebben hier ontzettend veel gelachen en Cheong, die niet alleen onze persoonlijke guide maar ook onze fotograaf is, klikte er vrolijk op los met zijn camera.
Na het museum stond Fort Cornwallis op het programma. Het fort dat gebouwd is in augustus 1786 en vernoemd is naar een belangrijke gouverneur-generaal van het voormalige British India, is het oudste en grootste fort dat in stand is gehouden in Maleisië. De mooiste en best onderhouden kanon was die van Nederlandse afkomst, van de vroegere VOC.
Inmiddels was het lunchtijd en namen ze ons mee naar een Indisch restaurant. Er verscheen weer van alles op tafel. Mocht het niet genoeg zijn, moesten we zeker niet verlegen zijn om dat aan te geven.
Na de lunch reden we naar Taman Belia, een jongerenpark voorzien van een skatepark, grafitipark, verschillende zwembaden met watervalletjes en heel veel groen. Een leuk park voor kinderen, maar ook zeker voor volwassenen, om lekker te relaxen!
Vanuit Taman Belia reden we door naar Penang Botanic Garden. Een park vol bergen, reusachtige bomen, prachtige bloemen, Japanse tuinen, heel veel apen en bijzondere vlinders. We keken onze ogen uit van deze jungleachtige natuur. Dronken een heerlijke fruitsmoothie en gingen weer door. Op naar 'Penang's first seafront retail marina'. Een kleine shoppingmall aan de haven met een waanzinnig uitzicht over de skyline van Penang. Nadat onze fotograaf een paar mooie foto's had geschoten van ons en de skyline, reden we door naar de grootste shoppingmall van Penang, Gurney Paragon. En groot was het zeker! Bij binnenkomst zagen wij een sushibar en Cheong stond meteen bij de kassa. Het mag ons aan niets ontbreken. Bij elke blik naar eten wordt ons gevraagd of we honger hebben en of het willen proeven. Elke verdieping van de shoppingmall hebben we rustig bekeken, met de hoeveelheid winkels waren we daar wel even zoet mee. Na genoeg winkels te hebben gezien, zijn we bij een Chinees restaurant neergeploft.

De volgende dag konden we uitslapen. Na het Maleisische ontbijt gingen we met Andelyn naar een shoppingmall om te winkelen. Uiteraard begonnen we bij de sushi-store! We hebben veel leuke dingen gezien, Merel is geslaagd voor een jurk, maar verder moeten we toch echt nog even wachten met het kopen van kleding. Na het shoppen zijn we naar Chew and Lee-street geweest. In deze "straat", die als een vlonder over de zee loopt, staan veel Chinese houten huizen waar families in wonen. Bijzonder om te zien. We hebben de dag afgesloten bij een seafood restaurant, waar we Nestum Prawns, soft shell krab en een soort langwerpige schelpvis - waarvan we de naam niet weten - hebben gegeten.

Vanmorgen ging de wekker vroeg. De eerste bezienswaardigheid was de Kek Lok Si tempel, een enorm Chinees tempelcomplex. Uiteraard vol mooie tempels, budha's, prachtige bloemen, rustgevende muziek en vanwege de hoogtes van de tempels prachtige uitzichten over Penang. We hebben samen drie wensslingers uitgekozen met mooie teksten en opgehangen. Met het idee dat deze mooie wensen uit mogen komen. Onderweg hebben we nog een grote hoeveelheid schildpadden gevoerd die elkaar bezighielden in een kleine diepe vijver.
Na de tempels zijn we naar Bukit Bendera gegaan. De hoogste berg van Penang waar je met een trein naar boven wordt gebracht. Bovenaan de berg hebben we weer genoten van prachtige uitzichten.

Vanavond hebben we met het complete gezin van Andelyn gegeten bij een sushi-restaurant. Een hele lekkere, maar vooral zeer gezellige afsluiting met deze hele lieve familie. We zullen ze zeker gaan missen!

Na al deze verwennerijen, gaat het echte backpackleven weer beginnen. Morgen pakken we een vluchtje naar Kuala Lumpur, waar weer een druk programma op ons wacht!