Cambodia, the big rollercoaster
Door: Mara en Merel
Blijf op de hoogte en volg Merel & Mara
19 Februari 2015 | Cambodja, Khett Batdambang
Phnom Penh
Binnen minder dan anderhalf uur stonden we op Cambodjaanse bodem. Alles verliep soepeltjes en wel. We stapten in de tuktuk, weg van het vliegveld en opweg naar het hostel. Duidelijk, we zijn weer in een ander land. De gekte op de weg is absurd. Met drie banen komt alles nog amper vooruit, schieten scooters overal voor, toeteren auto's erop los en zijn er een stuk of vijf spookrijders om de 50 meter. Ze rijden hier overigens wel met een helm.
We zijn na aankomst bij het hostel vertrokken naar het Toul Sleng Genocide Museum. Dit was ooit een schoolgebouw, maar van 1975 tot 1979 de grootste angst en hel voor iedereen die had gestudeerd, monnik was, anti-revolutionair gedrag vertoonde of welvarend was. Dit is vier jaar lang een gevangenis geweest voor meer dan 20.000 mensen. Zij zijn hier op de meest gruwelijkste wijze verhoord, gemarteld en gedood. Dit allemaal door een man, Pol Pot, die terug wilde naar het meest primitieve leven. Onze gids vertelde ons dat het na deze periode nog steeds voor elke Cambodjaan een litteken is op het hart en dat ze langzaam weer omhoog moeten klimmen. Want in vier jaar tijd is de rijkdom van Cambodja neergesabeld en begraven, alsof het er nooit is geweest. De gids probeert met zijn inkomen van 150 dollar per maand en meerdere banen zijn gezin (vrouw en twee kinderen) te onderhouden, wat haast niet te doen is. Dit was voor ons beide tot nu toe de meest naarste en heftigste plek waar we ooit zijn geweest. De tranen stonden in onze ogen, er lag een knoop in onze maag en we waren totaal sprakeloos. Toen we bijna van het terrein afwaren hebben we nog een van de twee volwassen overlevende ontmoet. Hij wilde erg graag met ons op de foto.
De nare nasmaak van de dag ervoor was nog niet verdwenen of we waren alweer op pad naar de volgende heftige bezienswaardigheid: Choeung Ek, The Killingfields. Voorheen een Chinese begraafplaats, maar tijdens de heerschappij van Pol Pot een grote moordvlakte. Mede dankzij de audioguide hebben wij de verschrikkelijke geschiedenis van deze zwarte periode nog beter leren kennen.
Dagelijks reden vrachtwagens, gevuld met soms meer dan 300 gevangenen van de Toul Sleng gevangenis naar deze killingsfields. De geblindeerde en vastgeketende gevangenen dachten dat ze eindelijk naar hun huizen werden teruggebracht of naar een beter onderkomen, zoals hen door de bewakers werd verteld. Niets was minder waar, de killingfields betekende het eindstation. Bij aankomst werden de gevangenen vrijwel direct gedood. Met bijlen, hakmessen, schoffels, scheppen en metalen of houten stokken. Nooit met een pistool, kogels waren immers te duur. Van de 129 massagraven zijn er 86 opgegraven. De graven waren vaak wel vijf meter diep en er lagen wel honderden slachtoffers in. Mannen en vrouwen werden gescheiden en dat was in de graven terug te zien. De vrouwen werden naakt vermoord, omdat dit hun eer nog meer aantastte en dit voor meer schaamte zorgde. Maar voordat de Khmer Rouge zich op de vrouwen stortte werden eerst hun baby's op afschuwelijke wijze vermoord. Voor de ogen van de moeder werd de baby tegen een grote boom gesmeten - de Vietnamese bevrijders troffen stukjes van de hersenen in het boomschors aan - en in het massagraf gegooid. Daarna werd de moeder gedood en eveneens in het graf gegooid. Het idee dat er letterlijk mensen onder onze voeten zijn begraven en de botten daarvan nog zichtbaar waren deed het kippenvel weer over onze rug doen lopen. Niet alleen hier in Phnom Penh, maar door heel Cambodja zijn er killingfields ontdekt. Deze in Choeung Ek is sinds 2008 geopend voor toerisme.
De volgende dag hebben het vredesmonument tussen Vietnam en Cambodja bezocht, vooral veel gelopen door de stad en het Royal Palace bezichtigd. Dit was nog best een tegenvaller. Je mocht bijna nergens in. Had Mara daarvoor nu een Phnom Penh Royal Palace t-shirt moeten kopen van drie dollar uit de pot?! Daarna wilde we pinnen en kwam er bij Mara geen geld uit. Dus gezellig een uur in het kleine pinhokje met de noodlijn gebeld.
Phnom Penh - Siem Reap
Na weer een verschrikkelijke busrit aangekomen in Siem Reap. Een zeer gezellige en deels Westerse stad. De wekker ging de volgende ochtend om 04.15 uur. Op naar Angkor Wat, het grootste religieuze bouwwerk ter wereld, een immens tempelcomplex. Het is een van de belangrijkste overblijfselen van het Khmerrijk. Angkor verwijst dan ook volgens Khmer begrippen naar de heilige stad. We hebben hier zeker zes uur rondgelopen en maar vier tempels gezien! Eerst de Angkor tempel, gevolgd door Ta Prohm,Ta Keo en Bayon. Het was echt prachtig! De volgende dag hebben we voornamelijk veel op terrasjes gezeten en gekozen voor een schouder/rug massage. Ook dit maal was het weer flink pijnlijk en de ergste tot nu toe.
Siem Reap - Battambang
We zijn met de boot vanuit Siem Reap vertrokken naar Battambang. De tocht van een kleine acht uur hadden we absoluut niet willen missen. We hebben hier allebei volledig ontspannen genoten van al het moois en de rust om ons heen. Dit was voor ons beide het meest gelukkige moment wat we hier tot nu toe hebben gehad. Gedurende de tocht waren er drijvende dorpjes te zien, vrolijk zwaaiende kinderen al spelend in het water en voornamelijk mannen druk in de weer met hun visnetten.
Battambang
Al vroeg zaten we deze ochtend op de bamboe trein. Er is een spoor en wanneer er tegenliggers komen dien je van de paar plankjes af te stappen en wordt het vlot van de rails gehaald. Dan is het wachten tot iedereen voorbij is gekomen zodat je weer op je kussentje op het vlot kan zitten. We hadden een stop bij een klein dorpje waar voornamelijk een vrouw Merel regelmatige wilde aanraken. Ze wees daarna naar de sproeten en onze krullen.
In de namiddag zijn we richting de Bat Cave, de vleermuizengrot, gegaan. Een enorme mensenmassa. Iedereen stond naast elkaar te kijken naar de rotspartijen met een grote ingang: de grot waar miljoenen vleermuizen vlogen. Pas toen hoorden we dat we er niet in konden, maar dat het wachten was tot de vleermuizen naar buiten kwamen vliegen, elkaar opvolgend en kronkelend als een slang. Een heel merkwaardig, maar ook bijzonder gezicht.
Morgen vertrekken we om 06.00 uur met de bus richting Bangkok!
Dikke smakkerds
Binnen minder dan anderhalf uur stonden we op Cambodjaanse bodem. Alles verliep soepeltjes en wel. We stapten in de tuktuk, weg van het vliegveld en opweg naar het hostel. Duidelijk, we zijn weer in een ander land. De gekte op de weg is absurd. Met drie banen komt alles nog amper vooruit, schieten scooters overal voor, toeteren auto's erop los en zijn er een stuk of vijf spookrijders om de 50 meter. Ze rijden hier overigens wel met een helm.
We zijn na aankomst bij het hostel vertrokken naar het Toul Sleng Genocide Museum. Dit was ooit een schoolgebouw, maar van 1975 tot 1979 de grootste angst en hel voor iedereen die had gestudeerd, monnik was, anti-revolutionair gedrag vertoonde of welvarend was. Dit is vier jaar lang een gevangenis geweest voor meer dan 20.000 mensen. Zij zijn hier op de meest gruwelijkste wijze verhoord, gemarteld en gedood. Dit allemaal door een man, Pol Pot, die terug wilde naar het meest primitieve leven. Onze gids vertelde ons dat het na deze periode nog steeds voor elke Cambodjaan een litteken is op het hart en dat ze langzaam weer omhoog moeten klimmen. Want in vier jaar tijd is de rijkdom van Cambodja neergesabeld en begraven, alsof het er nooit is geweest. De gids probeert met zijn inkomen van 150 dollar per maand en meerdere banen zijn gezin (vrouw en twee kinderen) te onderhouden, wat haast niet te doen is. Dit was voor ons beide tot nu toe de meest naarste en heftigste plek waar we ooit zijn geweest. De tranen stonden in onze ogen, er lag een knoop in onze maag en we waren totaal sprakeloos. Toen we bijna van het terrein afwaren hebben we nog een van de twee volwassen overlevende ontmoet. Hij wilde erg graag met ons op de foto.
De nare nasmaak van de dag ervoor was nog niet verdwenen of we waren alweer op pad naar de volgende heftige bezienswaardigheid: Choeung Ek, The Killingfields. Voorheen een Chinese begraafplaats, maar tijdens de heerschappij van Pol Pot een grote moordvlakte. Mede dankzij de audioguide hebben wij de verschrikkelijke geschiedenis van deze zwarte periode nog beter leren kennen.
Dagelijks reden vrachtwagens, gevuld met soms meer dan 300 gevangenen van de Toul Sleng gevangenis naar deze killingsfields. De geblindeerde en vastgeketende gevangenen dachten dat ze eindelijk naar hun huizen werden teruggebracht of naar een beter onderkomen, zoals hen door de bewakers werd verteld. Niets was minder waar, de killingfields betekende het eindstation. Bij aankomst werden de gevangenen vrijwel direct gedood. Met bijlen, hakmessen, schoffels, scheppen en metalen of houten stokken. Nooit met een pistool, kogels waren immers te duur. Van de 129 massagraven zijn er 86 opgegraven. De graven waren vaak wel vijf meter diep en er lagen wel honderden slachtoffers in. Mannen en vrouwen werden gescheiden en dat was in de graven terug te zien. De vrouwen werden naakt vermoord, omdat dit hun eer nog meer aantastte en dit voor meer schaamte zorgde. Maar voordat de Khmer Rouge zich op de vrouwen stortte werden eerst hun baby's op afschuwelijke wijze vermoord. Voor de ogen van de moeder werd de baby tegen een grote boom gesmeten - de Vietnamese bevrijders troffen stukjes van de hersenen in het boomschors aan - en in het massagraf gegooid. Daarna werd de moeder gedood en eveneens in het graf gegooid. Het idee dat er letterlijk mensen onder onze voeten zijn begraven en de botten daarvan nog zichtbaar waren deed het kippenvel weer over onze rug doen lopen. Niet alleen hier in Phnom Penh, maar door heel Cambodja zijn er killingfields ontdekt. Deze in Choeung Ek is sinds 2008 geopend voor toerisme.
De volgende dag hebben het vredesmonument tussen Vietnam en Cambodja bezocht, vooral veel gelopen door de stad en het Royal Palace bezichtigd. Dit was nog best een tegenvaller. Je mocht bijna nergens in. Had Mara daarvoor nu een Phnom Penh Royal Palace t-shirt moeten kopen van drie dollar uit de pot?! Daarna wilde we pinnen en kwam er bij Mara geen geld uit. Dus gezellig een uur in het kleine pinhokje met de noodlijn gebeld.
Phnom Penh - Siem Reap
Na weer een verschrikkelijke busrit aangekomen in Siem Reap. Een zeer gezellige en deels Westerse stad. De wekker ging de volgende ochtend om 04.15 uur. Op naar Angkor Wat, het grootste religieuze bouwwerk ter wereld, een immens tempelcomplex. Het is een van de belangrijkste overblijfselen van het Khmerrijk. Angkor verwijst dan ook volgens Khmer begrippen naar de heilige stad. We hebben hier zeker zes uur rondgelopen en maar vier tempels gezien! Eerst de Angkor tempel, gevolgd door Ta Prohm,Ta Keo en Bayon. Het was echt prachtig! De volgende dag hebben we voornamelijk veel op terrasjes gezeten en gekozen voor een schouder/rug massage. Ook dit maal was het weer flink pijnlijk en de ergste tot nu toe.
Siem Reap - Battambang
We zijn met de boot vanuit Siem Reap vertrokken naar Battambang. De tocht van een kleine acht uur hadden we absoluut niet willen missen. We hebben hier allebei volledig ontspannen genoten van al het moois en de rust om ons heen. Dit was voor ons beide het meest gelukkige moment wat we hier tot nu toe hebben gehad. Gedurende de tocht waren er drijvende dorpjes te zien, vrolijk zwaaiende kinderen al spelend in het water en voornamelijk mannen druk in de weer met hun visnetten.
Battambang
Al vroeg zaten we deze ochtend op de bamboe trein. Er is een spoor en wanneer er tegenliggers komen dien je van de paar plankjes af te stappen en wordt het vlot van de rails gehaald. Dan is het wachten tot iedereen voorbij is gekomen zodat je weer op je kussentje op het vlot kan zitten. We hadden een stop bij een klein dorpje waar voornamelijk een vrouw Merel regelmatige wilde aanraken. Ze wees daarna naar de sproeten en onze krullen.
In de namiddag zijn we richting de Bat Cave, de vleermuizengrot, gegaan. Een enorme mensenmassa. Iedereen stond naast elkaar te kijken naar de rotspartijen met een grote ingang: de grot waar miljoenen vleermuizen vlogen. Pas toen hoorden we dat we er niet in konden, maar dat het wachten was tot de vleermuizen naar buiten kwamen vliegen, elkaar opvolgend en kronkelend als een slang. Een heel merkwaardig, maar ook bijzonder gezicht.
Morgen vertrekken we om 06.00 uur met de bus richting Bangkok!
Dikke smakkerds
-
19 Februari 2015 - 09:04
Omaopamontfoort:
Hi Mara en Merel,
weer een goed verslag,zodat we een beetje met jullie meereizen. Wij vragen ons af wat jullie onderweg eten?
verder uitkijken bij de vleermuizen,dat jullie niet gebeten worden!!
In Bangkok natuurlijk naar de koninklijke paleizen,wwant daar heb je een paar dagen voor nodig. De floating market is erg leuk,maar misschien te ver weg,net als de bridge over de river Kwai. Misschien niet te dure excursie. Ook in de buurt van de laatste is een museum en begraafplaats,waar veel Nederlandse ex gevangenen uit Ned. begraven liggen. (CANANSJANBURI). Meiden,goed op blijven letten en heel veel plezier en dikke kussen van oma en opa -
19 Februari 2015 - 09:11
Marlou:
Hey Mara en Merel,
Indrukwekkend wat jullie hebben mogen zien..
En alles mooi verwoord!
Veel plezier in Bangkok.
Groetjes vanuit München, waar helaas nog altijd sneeuw en ijs ligt..
XXX -
19 Februari 2015 - 09:46
Romy:
Zo leuk om iedere keer te lezen wat jullie allemaal beleefd en gedaan hebben! Ook ik kreeg de bibbers van het eerst deel van jullie verhaal...
Heel veel plezier, en vergeet vooral niet te schrijven voor de thuisblijvers ;)
X Romy -
19 Februari 2015 - 10:10
Janneke:
He meiden,
Goed om te lezen dat jullie zoveel heftige emoties beleven.
Het prachtige en het heftige contrast van de verhalen van vroeger.
Hier doe je het tenslotte voor.
Geniet er van!
Dikke kus en veilige voortzetting van de reis.
XX -
19 Februari 2015 - 10:43
Puck:
Weer een super verhaal, maar wel heftig! XXX -
19 Februari 2015 - 12:09
Yolanda & Ed:
Prachtig geschreven. Ik zit hier al met een knoop in mijn maag. Zoals Puck zegt heftig. De foto's zijn geweldig vooral van de zwaaiende kinderen. dikke zoenen voor jullie XXXXXXX -
19 Februari 2015 - 12:50
Edwin:
Hoi meiden,
Heftig begin van het verslag. Ook met de foto's.
Gelukkig worden de app-jes en verslag gezelliger.
Schitterend die grote tempel. Wat een menskracht om dat te bouwen zeg.
Fijne tijd verder en kijk uit, glij niet uit in de bat cave.
XXX -
19 Februari 2015 - 13:22
Marvin:
Wouw weer mooie dingen meegemaakt! En heftig zeg, al die gevangenissen! Was Ankor wat? ;)
Leuke foto's ook! Al 3 weken onderweg, de tijd zal wel snel gaan voor jullie! Geniet er nog van! Dikke kus! X -
19 Februari 2015 - 16:18
Marga. :
Hoi Merel en mara,
Pfff wat een verhaal weer, ebn een mooie foto's word steeds beter voor jullie en mooier!!!
Kan niet wachten op het volgende verhaal, heerlijk ja en uitkijken voor de beesten -
19 Februari 2015 - 20:58
Ed:
Een mooie, boeiende en ook emotionele ervaring. Gelukkig biedt het land ook mooie en leuke kanten. Geniet, ontspan en beleef weer mooie ervaringen. Wij wachten rustig af voor meer reisverhalen. Groet en ieder twee kusjes. Ed -
20 Februari 2015 - 15:20
Mirjam:
Dag meisjes. Jeetje wat een verhaal, wat een emoties. Jullie verslag doet mij wel wat. Jullie kunnen bij thuiskomst zo solliciteren voor 2 op reis, of als Floortje er eens mee stopt. Heel veel plezier nog en voor ons wachten op weer zo'n mooi verslag. XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
